Η δουλειά του Ομίλου μας για τη χρονιά 2023-2024

 Οι φωτογραφίες που επέλεξαν οι μαθήτριες και οι μαθητές του Ομίλου προς δημοσίευση, μαζί με κείμενα δικής τους έμπνευσης για κάθε φωτογραφία τους ξεχωριστά:

 

Νικόλας Σταματάκης
Ψυχή τίγρης σε σώμα γάτας

Νικόλας Σταματάκης
 Ξεκούραση του "οικοδεσπότη" στην είσοδο της οικείας 

Νικόλας Σταματάκης
Ενδιαφέρον στην αδιαφορία ενός αμαξιού του τότε

Νικόλας Σταματάκης

Η αστικότητα μέσα στην καθημερινότητα του Ρεθύμνου

Παναγιώτης Κιντάς

Ένα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα στο λιμάνι του Βόλου είναι αρκετό για να σου πάρει την ανάσα. Για άλλη μία φορά το νερό λειτουργεί ως καθρέφτης ο οποίος αντικατοπτρίζει τον ουρανό, το λιμάνι και της ακτίνες του ηλίου την χρυσή ώρα, δηλαδή όταν ο ήλιος δύει. Τα χρώματα είναι αυτά που κάνουν την ατμόσφαιρα τόσο όμορφη, κάτι για το οποίο είναι υπεύθυνος ο ήλιος και ο καλοκαιρινός καιρός.

Παναγιώτης Κιντάς

Σε αυτή τη φωτογραφία διακρίνουμε τον σε όλους γνωστό Πύργο του Άιφελ, ο οποίος λόγο του μεγέθους του δεν γίνεται να μην αναγνωριστεί. Παρά το μουντό και αποπνικτικό Χειμωνιάτικο τοπίο, ο φωτισμός ήταν αρκετός ώστε να δοθεί αυτό το αποτέλεσμα.

Παναγιώτης Κιντάς

Σε αυτή τη φωτογραφία βλέπουμε ένα εκπληκτικό δρομάκι γεμάτο με μαγαζιά αλλά και σπίτια. Αυτό που κάνει αυτό το δρομάκι ξεχωριστό είναι οι πολύχρωμες ομπρέλες που είναι κρεμασμένες από πάνω του, κάνοντάς το ρομαντικό καθώς μπορούμε να διακρίνουμε τα δέντρα που ανθίζουν και την ατμόσφαιρα να είναι γεμάτη γαλήνη και ηρεμία, με τον ερχομό της Άνοιξης.

Παναγιώτης Κιντάς

Σε αυτή τη φωτογραφία βλέπουμε ένα θερμό, απογευματινό και ανοιξιάτικο τοπίο με κύριο θέμα ένα ποτάμι το οποίο με τα κρύα και κρυστάλλινα νερά του λειτουργούν ως καθρέφτες , αντικατοπτρίζοντας τον ουρανό, τα γυμνά δέντρα και τον χρυσό ήλιο που δύει. 

Παναγιώτης Κιντάς

Σε αυτή τη φωτογραφία , η ατμόσφαιρα είναι γεμάτη από την ηρεμία και τη γαλήνη που προσφέρει η λίμνη. Το νερό λειτουργεί ως καθρέφτης που αντανακλά τον μουντό ουρανό πάνω του, ενώ η επιφάνειά του φαίνεται να αγκαλιάζει τη γη με απαλή αγκαλιά.  Μεγάλο ρόλο παίζουν και τα δέντρα τα οποία για να υποδεχθούν την Άνοιξη προσπαθούν να ανθίσουν, δίνοντας έτσι κάτι επιπλέον στο τοπίο.

Ειρήνη Σηφακάκη

Ένα ηλιοβασίλεμα το οποίο αποδίδει μια πολύ έντονη αντίθεση στα χρώματα του ουρανού. Το έντονο φωτεινό ροζ χρώμα του ήλιου ενώνεται με το γκρι χρώμα των σύννεφων και έτσι βλέπουμε ένα πιο σπάνιο ηλιοβασίλεμα από τα συνηθισμένα. Σε συνδυασμό με τα κύματα της θάλασσας είναι κάτι το εκπληκτικό. Μεγάλο ενδιαφέρον παράλληλα έχει και η κοπέλα η οποία θαυμάζει αυτό το τοπίο. Βλέποντας την έτσι μας κάνει να αναρωτηθούμε τι μπορεί να σκέφτεται όσο βλέπει αυτή τη θέα. Τι την απασχολεί και γιατί θέλησε να σταματήσει και να θαυμάσει αυτό το ηλιοβασίλεμα

Ειρήνη Σηφακάκη

Αυτή η φωτογραφία είναι από τις αγαπημένες μου γιατί η γάτα έχει σταθεί σε μια πολύ περήφανη στάση με ένα δυναμικό ύφος. Η άσπρη γούνα της γάτας κάνει αντίθεση με τα πολύχρωμα grafity και έτσι την κάνουν να ξεχωρίζει ακόμα πιο πολύ και να φαίνεται ακόμα πιο αξιοθαύμαστη. Θαυμάζω όλη αυτή την περιφάνια και τη σιγουριά που έχει η πόζα της γάτας, καθώς την κάνει να μοιάζει σαν πραγματικό μοντέλο, κάτι που είναι αρκετά δύσκολο να το πετύχεις σ' ένα ζώο.

Ειρήνη Σηφακάκη

Ένα μέρος στο οποίο έχουν περάσει πολλοί άνθρωποι, ανεξάρτητα το φύλο, την ηλικία ή την καταγωγή τους. Πολλοί περνώντας από κει θέλησαν να εκφράσουν τον εαυτό τους και να αφήσουν το στίγμα τους έτσι ώστε να το θυμούνται και να το δείξουν στους άλλους. Αυτή η φωτογραφία μου θυμίζει πως κάτι απλό για τους άλλους, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση ένα απλό τηλέφωνο, για κάποιους άλλους μπορεί να είναι κάτι πολύ πιο σημαντικό, μια πηγή έμπνευσης ή ένας τρόπος έκφρασης. 

Άννα-Μαρία Ακουμιανάκη

Βάσω Μιχελιουδάκη

Ακόμα άλλο ένα αγχωτικό απόγευμα, μια τρύπα ηλιακού φωτός διαπέρασε τα πυκνά, γκρίζα σύννεφα, ρίχνοντας μια χρυσή ακτίνα στη γη. Από αυτό το ουράνιο ρήγμα, άγγελοι κατέβηκαν, με τα φτερά τους να ακτινοβολούν ενάντια στο σκοτάδι, φέρνοντας ένα σύντομο αλλά λαμπρό φως στην έρημη γη. Προσγειώθηκαν σε μια κατεστραμμένη από τον πόλεμο πόλη, όπου η ελπίδα είχε σβήσει εδώ και καιρό, και η παρουσία τους καθήλωσε το χάος, έστω και για μια στιγμή. Οι υπόλοιποι επιζώντες, λιγοστοί και κουρασμένοι, κοίταξαν με δέος καθώς οι άγγελοι ψιθύριζαν λόγια παρηγοριάς και δύναμης πριν εξαφανιστούν στον αέρα. Καθώς οι άγγελοι ανέβαιναν, η τρύπα του ηλιακού φωτός σφράγισε, αφήνοντας πίσω μια αχτίδα πίστης στα ερείπια. Η καταιγίδα μαινόταν, αλλά τώρα υπήρχε μια εύθραυστη υπόσχεση λύτρωσης εν μέσω της αποκάλυψης.

Βάσω Μιχελιουδάκη

Ήμουν έξω και περπατούσα μέσα στο δάσος μέχρι που κάτι τράβηξε την προσοχή μου. Με την άκρη του ματιού μου είδα ένα κτίριο που έμοιαζε να είναι εγκαταλελειμμένο με μοναδική παρέα τη χλωρίδα εκείνου του τόπου. Οι θάμνοι και τα δέντρα είχαν σχηματίσει ένα τέλειο πλαίσιο για αυτό το κτίριο. Ένιωσα άσχημα κοιτάζοντάς το αλλά ταυτόχρονα με γοήτευε η ομορφιά του. Η κίτρινη μπογιά που αντιπροσώπευε την ευτυχία στα παραμύθια των παιδιών μας, είχε αρχίσει να ξεθωριάζει σε κάποιους τοίχους. Κοίταξα το μοναχικό κτίριο απέναντί ​​μου και προσπάθησα να τραβήξω μια φωτογραφία για να μπορώ να την κουβαλάω μαζί μου, έτσι ίσως τότε αυτό το κτίριο να πάψει να είναι τόσο μοναχικό. Άρχισα να απομακρύνομαι καθώς είχε βραδιάσει. Ώσπου ξαφνικά άκουσα έναν θόρυβο, κάτι που ακουγόταν σαν παιδικό γέλιο. δεν του έδωσα ιδιαίτερη σημασία. Δεν ήθελα να ξέρω τι ήταν. Μόλις έφυγα, με ένα ελαφρύ χαμόγελο, καθώς το κτίριο τελικά δεν ήταν τόσο μοναχικό

Στέφανος Τζεκάκης

Σε αυτή την φωτογραφία βρισκόμαστε στην Μαρίνα Ρεθύμνου και βλέπουμε την πινακίδα απαγόρευσης εισόδου και της βάρκες σε ομοιόμορφη σειρά χωρισμένες σε δύο μέρη.  Κάνοντας έντονα τα χρώματα του μαύρου και του άσπρου σου δημιουργεί μια ατμόσφαιρα παλιάς φωτογραφίας αν και φωτογραφήθηκε το 2024.

Βάσω Μιχελιουδάκη

Στην ομίχλη νωρίς το πρωί, ένα αγόρι που ονομαζόταν Άλεξ έβλεπε τα σύννεφα να ξεχωρίζουν για να αποκαλύψουν ένα πεφταστέρι. Η σύντομη, εκθαμβωτική ράβδωσή του διέκοψε τον ουρανό της αυγής, γεμίζοντάς τον με απορία. Με νυσταγμένα μάτια, έκανε μια σιωπηλή ευχή, ελπίζοντας σε περιπέτειες που έρχονται. Η λάμψη του αστεριού έσβησε, χάθηκε ανάμεσα στο πρωινό φως και τα σύννεφα που φουσκώνουν. Αλλά ο Άλεξ χαμογέλασε, νιώθοντας τη μαγεία της στιγμής να παραμονεύει. Καθώς η μέρα ξετυλίγονταν, έφερε την υπόσχεση της επιθυμίας του, γνωρίζοντας ότι ακόμα και στις ήσυχες στιγμές, τα όνειρα μπορούσαν να λάμπουν φωτεινά.

Στέφανος Τζεκάκης

Σε αυτή την φωτογραφία βλέπουμε  την είσοδο ενός σπιτιού στην παλιά πόλη. Κάνοντας έντονα τα χρώματα του μαύρου και του άσπρου σου δημιουργεί μια ατμόσφαιρα τρομακτική

Βάσω Μιχελιουδάκη

Στην απέραντη έκταση της ερήμου, ένας μοναχικός περιπλανώμενος ονόματι Μαλίκ διέσχισε τις κινούμενες άμμους, με το μονοπάτι του αβέβαιο. Ο καυτός ήλιος έπεφτε ανελέητα, σπάζοντας τη δύναμή του σε κάθε του βήμα. Χαμένος και αποπροσανατολισμένος, έψαχνε για οποιοδήποτε σημάδι πολιτισμού ανάμεσα στους απέραντους αμμόλοφους. Mirage μετά από αντικατοπτρισμό πείραζε τα ξεραμένα χείλη του με ψευδαισθήσεις νερού και καταφυγίου. Κάθε ώρα που περνούσε, η απελπισία ρουφούσε την αποφασιστικότητά του, ωστόσο συνέχιζε, οδηγούμενος από ένα τρεμόπαιγμα ελπίδας. Δεν ήξερε αν θα πήγαινε σπίτι μια μέρα. Και ο φόβος να μην το κάνει, τον έκανε να ενδώσει σιγά σιγά στα τσιμπήματα του ήλιου.

Στέφανος Τζεκάκης

Σε αυτή την φωτογραφία διακρίνουμε τον πύργο του Άιφελ την νύχτα με ταφώτα του να αντανακλώνται στο ποτάμι

Βάσω Μιχελιουδάκη

Παγιδευμένη σε ένα άγνωστο τελείως μέρος, η Εύα περιπλανήθηκε σε αμυδρά φωτισμένους διαδρόμους, με τα φώτα που τρεμοπαίζουν να ρίχνουν απόκοσμες σκιές στους τοίχους. Ο αέρας ήταν πυκνός από μια ανησυχητική σιωπή, που έσπαγε μόνο από τα διστακτικά βήματά της. Η εξάντληση τράβηξε τις αισθήσεις της και βυθίστηκε στο κρύο, σκληρό πάτωμα, με τα μάτια της να βαραίνουν. Καθώς την απαιτούσε ο ύπνος, το μέρος μεταμορφώθηκε σε ένα ονειρικό τοπίο μεταβαλλόμενων περασμάτων και ψιθυριστών ήχων. Σκιώδεις φιγούρες τρεμόπαιζαν στις άκρες του οράματός της, τραβώντας την πιο βαθιά στο σουρεαλιστικό. Κάθε βήμα θόλωσε περαιτέρω τη γραμμή μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου, μέχρι που η Εύα δεν μπορούσε πλέον να ξεχωρίσει πού τελείωνε το ένα και πού άρχιζε το άλλο. Τελικά, παραδόθηκε, χάνοντας τον εαυτό της εντελώς στην στοιχειωμένη αγκαλιά του άγνωστου μέρους.

Άννα-Μαρία Ακουμιανάκη

Ο Περιβαλλοντικός και ο Φωτογραφικός Όμιλος του Πειραματικού ΓΕΛ στην έκθεση φωτογραφίας “Climate Wars”

Οι μαθήτριες και οι μαθητές των Ομίλων “Building Environmental Democracy” και «Μέσα από το Μάτι της Κάμερας», μαζί με τους υπεύθυνους εκπαιδευτικούς, Α. Δεικτάκη και Π. Σάμιο, αντίστοιχα, βρέθηκαν στις 30/1 στην έκθεση «CLIMATE WARS Critical Archives VI: We Can’t Breathe», που γίνεται στο πλαίσιο του Med Photo Festival και φιλοξενείται στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης, στο Ρέθυμνο.  Αφού περιηγήθηκαν στο οπτικοακουστικό υλικό της έκθεσης, οι μαθητές κατέγραψαν τις σκέψεις και τις εντυπώσεις τους σε σχετικά ερωτηματολόγια.  Ακολούθησε συζήτηση γύρω από την κλιματική κρίση και το παρόν μοντέλο ανάπτυξης, τις επιπτώσεις τους σε διαφορετικές πληθυσμιακές ομάδες και τη σημασία  της κλιματικής δικαιοσύνης.

Ο Γιώργης Καπελώνης στον Φωτογραφικό Όμιλο του Πειραματικού ΓΕΛ Ρεθύμνου

 

 

Το Πειραματικό ΓΕΛ Ρεθύμνου θα ήθελε να ευχαριστήσει θερμά τον ρεθυμνιώτη φωτογράφο και συνταξιούχο εκπαιδευτικό Γιώργη Καπελώνη, τον οποίο είχε τη χαρά και την τιμή να φιλοξενήσει  την Πέμπτη 9/11.  Ανταποκρινόμενος στην πρόσκλησή μας,  παρουσίασε τη δουλειά του και συζήτησε για αυτήν με τις μαθήτριες και τους μαθητές του Φωτογραφικού Ομίλου του σχολείου μας «Μέσα από το μάτι της κάμερας» που λειτουργεί υπό την ευθύνη του Παναγιώτη Σάμιου, Φυσικού.  Ο Γ. Καπελώνης, που βρέθηκε στην πόλη μας με αφορμή την ατομική του έκθεση «Στιγμές», πρόσφερε στα παιδιά του ομίλου μια πολύ σημαντική εμπειρία και ερεθίσματα για προβληματισμό γύρω από την τέχνη της Φωτογραφίας.

"Μέσα από το μάτι της κάμερας". Ο Όμιλος Φωτογραφίας του Πειραματικού ΓΕΛ Ρεθύμνου

 

Καλώς ήρθατε στο ιστολόγιο του Φωτογραφικού Ομίλου του Πειραματικού ΓΕΛ Ρεθύμνου.  Εδώ θα βρείτε πληροφορίες γύρω από τη δραστηριότητα του Ομίλου καθώς και το φωτογραφικό υλικό που παράγεται στο πλαίσιό του.